χαρταετοί

Μόνο μια φορά στη ζωή μου θυμάμαι να έχω πετάξει χαρταετό. Ήμουν παιδάκι στο δημοτικό ακόμη. Είχαμε βγει στην εξοχή οικογενειακώς μαζί με φίλους που είχαν έρθει κι αυτοί με τα παιδιά τους. Το συνηθίζαμε πολύ συχνά τότε και ήταν μια μεγάλη γιορτή χαράς για όλους μας. Απλώσαμε κάτω κιλίμια και τραπεζομάντηλα κι εκεί ανάμεσα στο φαγοπότι, τα γέλια, τα τραγούδια και τα πειράγματα έφεραν ξάφνου κι ένα χαρταετό με πολύχρωμη ουρά. Δεν είχα ξαναδεί ποτέ από κοντά χαρταετό κι είχα εντυπωσιαστεί. Ήταν ένας πολύ μεγάλος πολύχρωμος χαρταετός. Μπορεί όμως πάλι να ήμουν εγώ μικρός και να μου φάνηκε έτσι. Ο μπαμπάς ενός φίλου τον πήρε κι άρχισε να τρέχει προς το ξέφωτο. Μετά από κάμποσες αποτυχημένες προσπάθειες κι εκεί που εμείς τα μικρά είχαμε αρχίσει ν' απογοητευόμαστε, ο χαρταετός άρχισε να υψώνεται δειλά δειλά ψηλά στον ουρανό. Φυσούσε ελαφρά κι εγώ είχα απομείνει εκστασιασμένος να τον παρακολουθώ από κάτω. Κάποια στιγμή με φώναξαν να τον κρατήσω. Θυμάμαι ακόμη την δύναμη που ένιωσα στο σχοινί. Τρόμαξα αρκετά, αλλά τον κράτησα σφιχτά. Ένιωσα πως για λίγο συνδέθηκα με μια αόρατη δύναμη. Μια δύναμη που με τραβούσε προς τον ουρανό. Αμέσως άρχισα να κάνω σκέψεις πως ο χαρταετός θα με έπαιρνε μαζί του κι εγώ δεν ήμουν διόλου έτοιμος να εγκαταλείψω τη γη. Ίσως έκανα κάποια κίνηση πανικού και ήρθε δίπλα μου ένας μεγάλος και μου έπιασε τα χέρια. Πήρε το σχοινί στα δικά του και με ελευθέρωσε.

Λίγη ώρα μετά το σχοινί κόπηκε και ο αετός ελευθερώθηκε. Δεν επέστρεψε ποτέ στη γη και χάθηκε τελείως από το οπτικό μας πεδίο. Μάταια κοίταζα τον ουρανό καθόλη τη διάρκεια της επιστροφής μας με το αυτοκίνητο.

 "Kite in the Sky" by Deviant Tobias